Bir tarafta kralın, bir tarafta kilisenin baskısı altında yaşayan Orta Çağ toplumunun her türlü haktan ve özgürlükten yoksun olduğu konusu tartışmasızdır. Ancak bu dönem ve sonrasında ortaya çıkan bazı belgeler ve gelişmeler insan haklarının doğuşunda ve gelişmesinde çok önemli rol oynamıştır.
Bugün başlıktan da anlaşılabileceği gibi, sahibi ölen fikir ve sanat eserleri üzerindeki mali hakların mirasçılara geçişi yazımın ana konusunu oluşturacaktır. Yazıda adım adım konuya ilişkin başlıkları ele alırken, kanuni düzenlemeden de bahsedeceğim.
Yasadışı faaliyetlerin sonucunda, yapılan iş karşılığı elde edilmiş olan gelir (para, mal veya çeşitli değerler) kara para olarak ifade edilebilir. Tüm dünyada yasadışı yollar kullanılmak suretiyle çok büyük paralar kazanılmaktadır. Bu gelir yönteminin kaynağını çoğunlukla insan ticareti (yoğunlukla kadın ve çocuklar), silah kaçakçılığı, uyuşturucu vs. olarak belirtebiliriz. Ancak kara parayı sadece bu tarz fiiller sonucu elde edilen gelirlerle açıklamak tam anlamıyla kara parayı açıklamakta yeterli olmayacaktır. Aynı zamanda gelir elde edilen iş, başlangıcında tamamen kanuni bir şekilde devam ederken ilerleyen süreçte sahte faturalar düzenlemek suretiyle ya da elde bulunan kopyaların değiştirilmesi sonucu devlete ödenmesi gereken verginin çok daha azının ödenmesi yani vergi kaçakçılığı yoluyla elde edilen gelir fazlalığı da kara para suçunun konusunu oluşturmaktadır.
Zilyetlik, taşınır mallarda ayni hakların sağladığı hakimiyetin dışa vurulmuş şeklini ifade etmektedir. Ancak kamuya açıklık sağlama fonksiyonunun dışında ister hakka dayansın ister dayanmasın hem taşınır hem de taşınmazlar bakımından, bir hakimiyet durumu oluşturmaktadır. Bu sebeplerden ötürü zilyetlik, Medeni Kanunumuzda sadece taşınır mallar bakımından değil, her türlü eşya bakımından genel bir düzenlemeye tabidir.